AIDA Dommarkurs 21.12.2008

Det blei arrangert AIDA dommarkurs i Oslo 21.desember. Martin Müller frå AIDA-Tyskland heldt kurset og me var i alt 6 deltakarar. Frå Oslo Fridykkerklubb deltok Roman Brüning, Georgios Vourtianis, Steinar Schjager i tillegg til meg sjølv. Elisabeth Kristoffersen tok turen frå Gjøvik og Trond Klimek reiste hit frå Bergen. Me starta dagen kl 09.00 med nokre timar teori før me drog avgarde til Lambertseter bad og hadde ein runde med praktisk opplæring. Etter nokre timar i bassenget og ca 15 vafler satte me kursen tilbake til Oslo sentrum. Etter middag tok me ein ny runde teori før me avslutta med ein prøve. Resultatet her blei at alle deltakarane bestod kurset og Norge har no fått 6 nye dommarar. Dette kjem til å bety svært mykje for sporten i Norge. No kan me jo arrangere konkurransar på eiga hand og kanskje og få til tidenes første Norgesmesterskap i fridykking. Me kan og godkjenne nasjonale rekordar. Så for den delen av fridykkarmiljøet som likar å konkurrera og prøva seg på nye rekordar er dette svært positivt.

Nordic Deep august, 2008

Så var det tid for min andre konkurranse og som vanlig var eg veldig spent. 41 deltakarar frå heile verden. Sør-Afrika, Russland, Sverige, Danmark, Tsjekkia, Finnland, Tyskland, Nederland og Norge var repressentert. Iløpet av sommaren hadde eg brukt mest tid på trening i sjøen og hadde ingen store forventningar til bassengøvelsane.Eg gleda meg virkelig til å få prøvd meg på djupet. Før sesongen begynte hadde eg berre dykka til 30m. Eit resultat som ikkje er noko å skryta av. Etter å ha fått litt meir trening og noko nytt utstyr dykka eg til 39m fleire gonger på trening. Nokre månader seinare gjorde eg 48m på eit kurs, og var veldig fornøyd med resultatet. For dei fleste fridykkarar er det ei stor barriere å dykka djupare enn 30-40m. Når ein skal djupare enn det får ein store utfordringar med trykkutjemninga. Det at eg klarte 48m viste at eg beherska denne teknikken. Ihvertfall til ein
viss grad.

Å konkurrera i dybdedisiplinane ga meg mange utfordringar. I tillegg til alt anna måtte eg tenke på alt utstyret mitt og ikkje minst det å halde meg varm nok. Det er ein stor fordel å bruka så tynn drakt som mogleg, men til gjengjeld er det større sjansar for å bli nedkjølt. Det kan visa seg å vera svært negativt. Medan eg vanta på land brukte eg ei tjukk dunjakke utanpå våtdrakta. For å kunne utligne så enkelt som mogleg så valgte eg å bruke naseklype og svømmebriller fylt med saltvann. Eg såg ikkje så godt, men eg kunne utligna trykket utan å bruka hendene. Eg brukte og ei nakkepute for å kunne ligga på ryggen og slappa heilt av. Sjølv om det føltes litt tungvint på overflata så fungerte det veldig godt under konkurransen. Eg annonserte at mitt første dykk skulle vera til 46m. 2m mindre enn min personlege rekord. Dykket gikk ok reint teknisk, men var langt frå bra. Likevel kjentes det ut som eg hadde mykje meir å gå på. Neste dykk bestemte eg meg for å ta godt i, og annonserte eit dykk til 56m.


Før dykket til 56m varma eg opp med eit par grunne dykk før eg fylte brillene med saltvatn og venta på tur. Då det blei min tur låg eg berre på ryggen og flaut. Det er ein veldig behagelig måte å ligge på før ein skal dykke. Så blei eg ført bort til bunntauet og festa til det. Eg fikk og ein dybdemålar på håndleddet. Så begynte nedtellinga. Eg kjente meg veldig spent, men var og veldig fokusert. Når det var 20 sekundar igjen pusta eg djupt inn for siste gang og begynte med lungepakkinga. Når nedtellinga kjem til 0, eller Official Top, har ein 10 sekundar på å få ansiktet ned i vatnet. Eg kom meg fint avgårde og begynte å svømme nedover. Utlikninga gjekk kjempefint. Etter ei stund slutta eg å svømme for å sjekke om eg var begynt å synke. Eg måtte ta eit par tak til før eg kunne slutte heilt å svømme og berre synke nedover. Det er slik at på eit djupt dykk, så mister ein oppdrift i både drakt og lunger på veg nedover. Dette gjer at når eg har nådd 25m dybde så synk eg ganske raskt nedover utan å bevege meg. Dette gjorde eg på dette dykket og eg kunne berre fokusere på å utligne. På ca. 40m husker eg at eg tenkte at no blei det jammen mørkt og kaldt her. Rett etter kunne eg skimte bunnplata. Eg visste at eg måtte ned der og få tak i ei lita brikke for å få godkjent dykket. Eg fikk med meg ei brikke og begynte å svømme oppover. Kraftig til å begynne med og roligare etter kvart. Det virka som om det var langt opp igjen. Rett før overflata slutta eg og svømme og tok av meg svømmebrillene. Eg kom opp, trekte pusten og viste til dommarane at eg var OK. Dykket blei godkjent og eg hadde satt personlig rekord med 8m. Eg var høgt oppe lenge etter dette dykket.

Så til det som skulle bli den store overraskelsen for meg. Nemlig bassengøvelsane. I statisk klarte eg 5:32min som eg var veldig fornøyd med. Det nest beste eg har gjort noken gang. Men det er i Dynamisk utan finner at eg har gjort det best i forhold til andre utøvarar. Utan store forhåpningar forbedra eg norgesrekorden min frå 125 til 140m. Dette blei ein av dei lengste i heile konkurransen. Siste dagen blei det avgjort at eg skulle svømme ein finale med to andre utøvarar. Som vanlig blei eg veldig spent og følte meg uvel. Likevel blei det ein svært positiv overraskelse og eg svømte 152m i Dynamisk utan finner. Dette var det tredje lengste som var svømt i heile 2008 i verden.

Konkurransen var ein veldig positiv opplevelse for meg. Eg blei kjent med mange fridykkarar frå ulike land som Russland, Sverige, Danmark, Finnland, Tsjekkia, Sør-Afrika, Tyskland og sikkert endå fleire. Av 34 mannlige utøvarar blei eg rangert som nr 6 sammenlagt. Her kan du sjå ein video av meg i DNF-finalen når eg svømmer 152m. http://www.youtube.com/watch?v=ZAdEQqUjaRg

Aarhus Triple Challenge 30/5-1/6 2008

Dette skulle bli min første fridykkarkonkurranse og eg var veldig spent. Med eit navn som Aarhus Triple Challenge skulle ein kanskje tru at konkurransen blei halden i Aarhus, men slik var det ikkje i år. Istadenfor vendte eg nasen mot Silkeborg som i likheit med Aarhus ligg i Danmark. Etter ein flytur og tre forskjellige tog var eg framme. Heldigvis såg eg eit kjent ansikt då eg kom fram. Elisabeth Kristoffersen skulle i likheit med meg delta i konkurransen. Ho er opprinnelig frå Gjøvik, men studerer i Danmark. Etter å ha registrert meg og vist legeattesten var det berre å begynne å gjere seg klar for den første øvelsen.
Eg prøvde å slappe av så mykje som mulig, men det viste seg å vera vanskelig å få pulsen ned til eit normalt nivå. Eg satte meg i enden av svømmehallen og mp3-spelaren min fekk gjera nytte av seg. Etter litt oppvarming var det min tur og eg skulle delta i min første konkurranse. Eg visste at det lengste ein norsk utøvar har svømt i denne disiplinen var 108m. Sjølv om det er ein dame- og ein herrerekord er det Elisabeth som svømt lengst i Norge. På trening følte eg at 108m var greit, men i ein konkurranse er det fleire utfordringar. Men eg kom meg avgarde til rett tid og alt kjentes bra ut. Etter ca 50m kom dei første kontraksjonane og det er normalt. Rundt 75m kjentes det som verst, men eg stoppa ikkje før eg nådde 125m. Merkeleg føltes det lettare heilt på slutten. Eg fekk kvitt kort frå dommaren og var veldig fornøyd. No kunne senka skuldrene litt. Ein norgesrekord høyres fint ut, men sporten ber endå preg på at det ikkje er mange aktive utøvarar. Det som likevel gjer dette artig er at mange har eit forhold til det å halde pusten og å svømme under vatn og dei fleste har prøvd det. Undervannssvømming blir jo også flittig brukt i ulike opptaksprøvar av både Politiet, forsvaret og ein del brannvesen.

(Her er eg godt igang med å svømme 125m i disiplinen Dynamisk uten finner)

Lørdag og søndag var konkurransen i eit utendørs 50m-basseng. Då skulle eg gjere statisk og dynamisk. Statisk blei ein utfordring utan drakt i 26`C, men 5min12sek var eg kjempefornøyd med. På søndag skulle eg prøve dynamisk med finner. I norsk sammenheng så er jo Elisabeth i ein klasse for seg med ein norgesrekord på 174m. Herrerekorden derimot var på 135m og var satt av Thomas Grindevoll. Han er jo ein erfaren utøvar og har oppnådd imponerande resultat i bl.a konstantvekt. Sjølv om dynamisk ikkje er favorittdisiplinen til Thomas føltes det bra å slå rekorden hans. Eg endte på 144m.

(Her er eg akkurat ferdig med å svømme 144m i DYN)

Turen til Silkeborg var ein svært god erfaring for meg. Og når det meste i konkurransen gikk over all forventning var dette ein suksess. I tillegg fekk eg snakka med andre utøvarar om fridykking og alt mulig anna. Her var det alt frå nybegynnarar som meg, til verdensrekordholdarar. Grillmåltidet på lørdagskvelden var eit høgdepunkt og stemningen var svært god.